5 december

4 -> 5 december

We kwamen gisteravond tegen etenstijd aan bij de WalMart in Sweetwater (Tennessee) en parkeerden langs de zijkant. Vanochtend moesten we toen achter het gebouw om, wat lukte zodra de Coca Cola vrachtwagen weg was, en hup, we waren weer op weg. Route 75 tot Chattanooga, daarna 59 naar 20, waar we daaaagen op naar het westen blijven rijden.

Alabama: een mooie staat, al had ze wel haar regenjas aan. Ze hebben er prachtige rustplaatsen langs de grote weg, en het weer is er een stuk lekkerder. Het leukste ogenblik van dit deel van de dag was toen een boom gele en bruine blaadjes op de kampeerbus sneeuwde. Een stuk beter dan echte sneeuw ;) Alleen weten ze er niet goed hoe ze met omleidingen om moeten gaan, het koste ons bijna een uur om via een provinciale weg van een afslag naar de volgende te komen. Er zat een stoplicht tussen, waar iedereen naar links moest, en het groen-alleen-voor-naar-links duurde maar erg kort. Blijkbaar waren de werknemers van het politiestation op diezelfde hoek niet erg onder de indruk van de lange lijn autos en vrachtwagens die allemaal in het hart van het dorpje uitlaatgassen stonden uit te spugen, want anders had er wel een agent met zwaaiende armen en een fluitje op het kruispuint gestaan…

Mississippi: route 20 verkeert in slechte staat. Sjonge jonge. De kampeerbus rammelde zo erg dat een van de deurtjes ervan open sprong. Aan de andere kant, we reden door een groot national woud met prachtige dennen (die we trouwens niet herkenden). Het was zo ver tussen rustplaatsen dat mijn rug en een van mijn benen kramp kreeg in de mannen-maat bestuurderstoel. Morgen maar een kussentje in mijn rug.

Louisiana: het wegdek is hier veel beter en we waren snel in Monroe, waar er een SuperWalMart is naast Catfish Charlie’s restaurant. Aangezien we in Louisiana waren, gingen we natuurlijk niet bij McDonald eten. We hadden allebei een mandje met een dunne knapperige katvisfilet met gefrituurde augurken en gefrituurde rode uienringen, Henk had er een schaaltje pittig strooisel bij en ik had gewoon. We kochten er boterkoek bij voor toetje en aten het hele stuk samen op. De juffrouw van de kassa, toen ze door had dat we er nog nooit eerder waren geweest, zei dat we haar moesten komen vertellen of we het lekker vonden, en ze was nogal verbaasd dat we het hele stuk boterkoek in een keer op hadden. We weten blijkbaar niet hoe het hoort…