Vrijdag 18 oktober.
Henk heeft een onderdeeltje nodig voor de kampeerbus, want de verwarming in het
leefgedeelte slaat niet aan. Buiten is
het net onder nul, binnen 10 graden, een ietsje fris wel. De
slaapkamerverwarming werkt wel en ik heb wel zin om gewoon in bed te blijven
tot het opwarmt, maar het is toch leuker om samen ergens heen te gaan. Dus
trekken we naar Carson City, Nevada. De eerste kampeerbusgarage heeft het
onderdeeltje niet, maar, het is verbonden aan een Honda dealer. Hmmm… We rijden
in een kilometer langs minstens vijf casino’s en vinden dan de dealer.
Om een lang
verhaal kort te maken, de dag is meer dan half voorbij, en ik denk dat Henk een
vrije dag heeft genomen, en nu hebben we geen Mazda meer maar een Honda CRV; en
financieel is de schade nogal meegevallen. Honda’s kunnen WEL achter een
kampeerbus gesleept worden, in tegenstelling tot Mazda’s, hoewel de verkoper
zei dat het wel kon - het staat zelfs in de gebruiksaanwijzing. Goedzo. Ik rij
hier mee tot-ie naar de sloop moet, en het is een Honda, dus dat is pas over een jaar of twintig en
dan ben ik 82.
En de volgende
kampeerbusgarage heeft wel het onderdeeltje dus nu zijn we morgenochtend nog
lekker warm ook!
Zaterdag 19 oktober. Eerst terug naar de Honda dealer voor een
trekhaak. Achterop, zodat-ie iets
anders kan trekken. Ik weet niet waarom dat nu moet, maarja. We wachten en
wachten en eindelijk zijn ze klaar. Dan beginnen we in ons nieuwe wagentje aan
het speciale ritje van de dag: de Lake Tahoe route. Eerst steken we de Carson bergrug
over. Aan de oostkant, droge vegetatie, ver apart, maar hogerop zijn er lange
dunne dennen; dan, als we naar het meer afdalen, meer en meer dennen plus
sparren en espen. Het meer is ongelooflijk helder en diep blauw, omringd met prachtige
bergen, leuke toeristenstadjes, en een
kwaadaardig stuk weg met (aan de kant van het meer, onze kant) een berm van hoogstens
10 cm, waarvandaan de grond heel steil wegvalt – een stukje zelfs aan allebei
de kanten… ik word er naar van… gelukkig rijd Henk! Er valt blijkbaar ook meer
regen aan de westkant van het meer en er zijn veel meer bomen, o.a. wierookceders
en suikerdennen. Die hebben heeeeel grote denneappels, maar we hebben er helaas
geen gevonden. Niet dat we stukjes hebben gewandeld of zo, er waren zoveel
toeristen (behalve wijzelf) dat er nergens plek was om te parkeren, en aan de
Californische kant wilden ze $10 hebben bij elke parkeergelegenheid. Niets
ervan.
Zondag 20 oktober. Gisteravond hebben de Red Sox gewonnen met honkbal maar vandaag de Patriots
niet met Am. Voetbal. Jammer. We zien twee jackrabbits (grote hazen) onderweg naar de kerk en ’s middags maken
we een “strand”wandeling langs het Washoe meertje waar het kampeerterrein
aanligt: witte pelikanen, aalscholvers, meeuwen, en koeten op het meer; eksters
en wat eruitzag als een leeuwerik in het zand/droge struikjes/duinstrookje
erlangs.
In de late middag
klim ik op het dak van de kampeerbus met een emmer autoshampoo, Henk geeft me
de tuinslang en we wassen eerst het dak,
dan de vier zijkanten van de bus. We hebben twee keer alle kampeerregels
gelezen, en er staat niet bij dat je je caravan enz. niet mag wassen. Dus wel! Dit
is zeldzaam dus hebben we plezier met water en zeep. Het is warm genoeg – meer dan
20 graden – maar als de zon bijna achter de berg zakt wordt het ineens kil. En
we zijn nat. Blij dat we klaar zijn…
Morgen moeten we
een paar telefoontjes plegen over autoverzekering en elektriek voor ons
toekomstige huis. Daarna pakken we weer in. Volgende halte: Sacramento,
Californie.
No comments:
Post a Comment