15 april

Ik ben jarig! Happy birthday to me, happy birthday to me... en jullie allemaal bedankt voor de goede wensen natuurlijk, nee, je hoeft het niet perse te sturen, ik weet het toch wel.
Vanochtend lekker uitgeslapen - tot kwart over 8 nog wel! ;) Glaasje sap in het hotel zodat we er even tegen konden, en toen gelijk N.O. ingereden. Ja, want de man van de balie heeft Henk goed  parkeeradvies gegeven.
Dus toch lekker met de auto. We hebben 'm bij het bezoekerscentrum neergezet en binnen een kaart en een paar foldertjes verzameld. Plus aanwijzingen voor Mother's, waar, zeggen Niamh en Steve, we heen moeten voor ontbijt, lunch, of avondeten. Ontbijt dus. We waren er om een uur of 10. Er staat blijkbaar altijd een rij op hun beurt te wachten, en dat doen ze daar als volgt: zodra je binnen bent, grijp je een menu uit de bak en gaat in de rij staan die voor de lange balie langs staat. Tegen de tijd dat je vooraan bent geef je aan de juffrouw van de kassa op wat je wil eten en drinken. De volgende juffrouw geeft je je mok koffie en je bonnetje met nummer, en je zoekt een tafeltje op. Je legt je bon op tafel. In minder dan geen tijd komt de derde juffrouw je bon ophalen, en die weet vanwege het nummer wat je had besteld. Je begint aan je koffie terwijl je wacht op je bord, dat al vrij spoedig wordt bezorgd. We hadden Mae's omelet besteld, met Mother's eigen zwarte ham, grits*, en een "biscuit" met botertjes en een lekkere klodder Mother's zelfgemaakte druivejam. We hebben de grits even geprobeerd - smakeloze watergriesmeel, op smaak gemaakt met niks - en ons toen op de lekkere omelet en biscuit geconcentreerd. Een biscuit is niet uit te leggen... een cilindervormig minibroodje, 6 cm of zo in diameter en 3 of 4 cm hoog, bladerdeegachtig maar niet echt, zachtkruimelig en een ietsje plakkerig aan het gehemelte als ze net uit de oven komen, ik geloof niet dat er gist bij te pas komt dus dat moet gerezen zijn met bakpoeder. Daar trek je de bovenkant van af en doet boter en jam op allebei de helften. Mmmmm.
We hoefden daarna in uren niets meer te eten ;)

We hebben de hele dag rondgelopen, voornamelijk in het franse quartier. Nauwe straatjes, huizen met gietijzeren balkonnen en  hangende planten, souvenierwinkeltjes enz enz, oud plein met straatartiesten, straatmarkt, de rivierkade met ouderwetse rivierboten met een waterrad achterop. We hebben even staan kijken bij het waterrad en zagen toen waarom er twee bemanningsleden met een fototoestel aan het rommelen waren: er had zich een ratelslang om een van de steunpalen gewonden, en die ging met het druipende rad mee in de rondte. Aangezien het een ratelslang was lieten ze 'm lekker zitten. We zijn niet met de rivierboot meegeweest ($$$$) maar zijn wel heerlijk met het gratis voetgangerspontje heen en weer over de Mississippi gevaren.

Om half twee hebben we by Cafe du Monde beignets gegeten, dat hoort, het is een beroemde plaatselijke delikatesse, maar het viel wat tegen. We zijn nogal verwend natuurlijk... Om 4 uur, toen we gaar en moe waren, hebben we bij een visrestaurant vroeg gegeten - die serveren de hele dag, het kan hun niet schelen wanneer wij honger hebben... garnaalkreeftestaartjes als voorafje, ik een krabkwartet (op vier manieren bereid) en Henk blackened red fish. En als verjaarsdagtoetje, bollen vanilleijs met een laag harde chocola erop, brownie eronder, en versiert met slagroom en een kers! We hebben er EEN samen gedeeld. We kunnen er nu wel weer een tijdje tegen.

Morgenochtend gaan we weer vroeg onderweg. Henk heeft bijna geen hotelpunten meer, dus overnachten we nog maar een keer en dan zijn we woensdagavond thuis. Dat worden dus twee lange dagen in de auto. Maar mijn voeten hebben daar geen bezwaar tegen na vandaag!